Gdy osoby odwiedzające schronisko wybierają swojego podopiecznego, jednym z podstawowych kryteriów jest oczywiście jego wiek. Najczęściej górną granicą podawaną przez przyszłych opiekunów jest około 2-3 rok życia. Dlaczego pieski powyżej tej granicy mają mniejsze szanse? Panuje przekonanie, że dorosłe czworonogi są już w pełni ukształtowane, co uniemożliwi naukę nowych rzeczy ale i utrudni oduczenie starych nawyków. Czy to prawda? Oczywiście, że nie! Dorosłe, a nawet starsze psy (o ile są zdrowe i dobrze zmotywowane) są w stanie bez większych problemów przystosować się do nowych warunków oraz nauczyć nowych rzeczy. Łatwiejsze będzie określenie jego charakteru, psiak szybciej pojmie zasady panujące w domu. Poza tym dajemy takiemu zwierzakowi ogromną szansę na normalne życie. Niektóre czekają na nią latami…
Kolejnym argumentem jest także obawa związana z szybszym rozstaniem się ze swoim czworonogiem. Wielokrotnie decyzja o przyjęciu pod swój dach kolejnego pieska następuje po śmierci poprzedniego, z którym byliśmy mocno związani. Chcemy uchronić siebie przed odczuwaniem ponownego bólu – to zrozumiałe. Doceniamy jednak, gdy ktoś poza swoimi wymaganiami kieruje się także chęcią pomocy i ma świadomość, że schronisko jest domem zwierząt niechcianych, zaniedbanych i potrzebujących mądrej opieki a także ogromnej odpowiedzialności ze strony człowieka.
Kolejnym argumentem jest także obawa związana z szybszym rozstaniem się ze swoim czworonogiem. Wielokrotnie decyzja o przyjęciu pod swój dach kolejnego pieska następuje po śmierci poprzedniego, z którym byliśmy mocno związani. Chcemy uchronić siebie przed odczuwaniem ponownego bólu – to zrozumiałe. Doceniamy jednak, gdy ktoś poza swoimi wymaganiami kieruje się także chęcią pomocy i ma świadomość, że schronisko jest domem zwierząt niechcianych, zaniedbanych i potrzebujących mądrej opieki a także ogromnej odpowiedzialności ze strony człowieka.